CIRCULAIRE ECONOMIE IN DE KUNSTSTOFFENINDUSTRIE

Nooit eerder stonden de thema's "kringloopeconomie", "recycleerbare materiaalkringloop", "klimaatbescherming", "duurzaamheid" en "hulpbronnenbesparend handelen" zo in het middelpunt van de ecologische en sociaal-politieke belangstelling als vandaag. Al jaren probeert nationale en internationale wetgeving het verantwoord gebruik van hulpbronnen, de bescherming van mens en milieu en het recyclen van afval te bevorderen met centrale specificaties en maatregelen.

Toch zijn er nog steeds grotendeels lineaire waardeketens in de kunststofindustrie op het gebied van kunststofverpakkingen, die aan het eind ervan geen hergebruik van het kunststofmateriaal als waardevol materiaal garanderen. Zo wordt kunststofafval vaak alleen thermisch gerecycled, d.w.z. verbrand om elektriciteit of stadsverwarming op te wekken, of illegaal verkocht via omwegen naar ontwikkelingslanden in Afrika of Azië, waar het dan meestal in het milieu of de oceanen terechtkomt. Helaas vindt recycling nog veel te weinig plaats.

Daar zijn verschillende redenen voor. Enerzijds werd het onderzoek naar en de ontwikkeling van sorteer- en recyclagefabrieken jarenlang verwaarloosd tegen de achtergrond van goedkope nieuwe materialen en een gebrek aan economische efficiëntie. Bovendien is het gebruik van gerecyclede kunststoffen in verpakkingen wettelijk niet toegestaan voor bepaalde toepassingsgebieden. Door de verordeningen EC 1935/2004 en EC 10/2011 mag het meeste mechanisch verwerkte kunststofafval van polypropyleen (PP), polyethyleen (PE) en polystyreen (PS) niet worden gebruikt voor primaire verpakking in de voedings- en farmaceutische sector. Ook in de cosmeticaverpakkingssector mogen gerecyclede kunststoffen alleen onder bepaalde voorwaarden worden gebruikt.

Grondstoffenbesparende circulaire economie in de kunststofindustrie

Zonnesysteem op het dak van H&K Müller GmbH & Co. KG

Spuitgieten van kunststof Circulaire economie

Spuitgietmachine waarop materiaal van processen uit de circulaire economie wordt verwerkt

Wat is een circulaire economie en hoe werkt het?

De circulaire economie voor kunststoffen is een concept dat tot doel heeft de levenscyclus van kunststoffen te verlengen en hun milieu-impact te verminderen door ze in een gesloten kringloop te houden. Dit betekent dat kunststof producten na gebruik niet gewoon worden weggegooid, maar in een continu proces worden hergebruikt, gerecycled en opnieuw verwerkt.

circulaire economie van recycleerbare kunststofverpakkingen

Circulaire economie in de kunststofverpakkingsindustrie aan de hand van het voorbeeld van de duurzame spuitgietverpakkingsproducent H&K Müller uit Engelskirchen.

Hernieuwbare kunststoffen en energie - duurzame verwerking - lange levensduur - recycling - opwerking

Klassiek plastic is gebaseerd op afval of bijproducten van de raffinage van aardolie. Zoals alle fossiele hulpbronnen zijn de grondstoffen voor de productie van kunststoffen dus slechts in eindige hoeveelheden beschikbaar. Tegelijk is, tegen de achtergrond van de snel voortschrijdende klimaatverandering, een massale vermindering van de CO₂-uitstoot van fossiele oorsprong noodzakelijk. Er is behoefte aan een verantwoorde omgang met kunststoffen als waardevol materiaal. Zonder kunststoffen zou het bijvoorbeeld niet mogelijk zijn de voedselvoorziening te garanderen waaraan wij thans gewend zijn, of de gevestigde hoge medische normen in onze samenleving.

In tegenstelling tot wat vaak wordt aangenomen, is het gebruik van alternatieve materialen zoals plaatstaal, glas of composietverpakkingen van gecoat papier geen alternatief voor plastic. Enerzijds veroorzaken zij, in tegenstelling tot plastic, een vele malen hogere CO₂-uitstoot tijdens de verwerking en, vanwege hun hogere gewicht, ook tijdens het vervoer. Anderzijds kunnen composietverpakkingen van gecoat of gelakt papier alleen thermisch worden gerecycleerd, wat betekent dat waardevolle hulpbronnen, waarvan sommige slechts in beperkte mate beschikbaar zijn, verloren gaan.

Om de door de politiek gestelde doelen op het gebied van klimaatbescherming en duurzaamheid te kunnen bereiken, is een recyclingeconomie nodig die zuinig omspringt met hulpbronnen en steeds meer gebruik maakt van secundaire grondstoffen. Het is dan ook van het grootste belang dat verpakkingen en producten van kunststof zo gemakkelijk mogelijk kunnen worden gerecycleerd.

Container met gerecycled kunststofgranulaat uit het proces van de circulaire economie in het materialenmagazijn van H&K Müller GmbH & Co. KG

Wat zijn de uitdagingen van de kunststofindustrie met betrekking tot de circulaire economie?

De kunststofindustrie staat bij de implementatie van de circulaire economie voor verschillende uitdagingen die van invloed kunnen zijn op het duurzame gebruik van kunststoffen. Enkele van de belangrijkste problemen worden hieronder genoemd:

Diversiteit van kunststoffen: er zijn verschillende soorten kunststoffen met verschillende eigenschappen. De diversiteit van kunststoffen maakt recycling vaak moeilijk, omdat verschillende soorten kunststoffen niet altijd goed met elkaar gemengd of gerecycled kunnen worden.

Kwaliteitsverlies tijdens recycling: Kunststoffen kunnen in elk recyclageproces kwaliteit verliezen. Dit kwaliteitsverlies kan de eigenschappen van het gerecyclede materiaal beïnvloeden en de mogelijke toepassingen ervan beperken.

Verontreiniging en vervuiling: Verontreinigingen zoals labels, kleurstoffen of andere materialen kunnen het recyclingproces verstoren en de kwaliteit van het gerecyclede materiaal verminderen.

Vereiste inzameling en sortering: Er zijn efficiënte inzamel- en sorteerprocedures nodig om kunststofafval te scheiden volgens het soort kunststof. De beschikbaarheid van dergelijke systemen kan variëren van regio tot regio.

Beperkte recyclingcapaciteit: Bestaande recyclagefaciliteiten kunnen beperkte capaciteit hebben om de groeiende hoeveelheid kunststofafval te verwerken.

Economische factoren: Soms kan het recycleren van kunststoffen duurder zijn dan het gebruik van nieuwe kunststoffen uit ruwe olie. Dat kan de economische levensvatbaarheid van recyclage beïnvloeden.

Uitdagingen van gemengde kunststoffen: Gemengd kunststofafval of complex samengestelde producten zijn moeilijker te scheiden en te recycleren.

Korte levensduur van plastic producten: Sommige plastic producten hebben een korte levensduur, waardoor ze sneller worden weggegooid en er minder tijd is voor recycling.

Gebrek aan infrastructuur: Sommige regio's hebben geen geschikte recyclage-infrastructuur en -technologie om kunststoffen efficiënt te recycleren.

Culturele gewoonten en consumentengedrag: Er is een verandering nodig in consumentengewoonten, het gebruik van plastic producten voor eenmalig gebruik en een correcte verwijdering om de circulaire economie voor kunststoffen te ondersteunen.

Gebrek aan standaardisatie: Er is vaak een gebrek aan uniforme normen voor het recyclen van kunststoffen, wat de communicatie en uitwisseling van gerecycled materiaal tussen verschillende actoren bemoeilijkt.

TOndanks deze uitdagingen spannen de industrie, overheden en organisaties zich wereldwijd in om de circulaire economie voor kunststoffen te bevorderen. Er wordt gewerkt aan technologische innovaties, verbeterde recyclingprocessen en wetgevende maatregelen om de duurzaamheid van de kunststofindustrie te verbeteren.

Wat zijn de mogelijkheden voor recycling van kunststofafval in het kader van een circulaire economie?

De mechanische opwerking

Bij deze methode wordt het kunststofafval in sorteerinstallaties naar soort kunststof gesorteerd, versnipperd en worden onzuiverheden "mechanisch" verwijderd in meerfasige was- en reinigingsprocessen. Om tijdens het opwerken constante procesparameters te kunnen bereiken, wordt het gereinigde kunststofafval vervolgens gehergranuleerd tot granulaat. Tijdens de mechanische recycling blijft de basispolymeerstructuur van de kunststof nagenoeg ongewijzigd.

De chemische opwerking

Bij de chemische opwerking van kunststofafval worden de polymeerketens van het kunststofafval afgebroken door toevoeging van druk en warmte in een complex en energie-intensief proces. Het plastic afval wordt terug omgezet in zijn monomere bouwstenen. Het resultaat van dit proces, ook thermische pyrolyse genoemd, is ruwe tallolie. Dit vormt het uitgangsmateriaal voor de raffinage van nieuw kunststofmateriaal. In dit proces worden in een syntheseproces nieuwe polymeerketens opgebouwd.

Maatregelen om het percentage hergebruik van kunststofafval te verhogen

WELKE BIJDRAGE KUNNEN PRODUCENTEN EN DISTRIBUTEURS VAN KUNSTSTOFVERPAKKINGEN LEVEREN?

Circulaire economie voor plastic verpakkingen — Hoe werkt de circulaire economie in de kunststoffenindustrie? Wat kunnen fabrikanten van plastic verpakkingen doen voor een gesloten kringloop-recyclingsysteem?

Materiaalbesparend ontwerp: Alleen de absoluut noodzakelijke hoeveelheid kunststof mag worden gebruikt voor de productie van een verpakking, zoals vereist voor de respectieve toepassing.

Gebruik van lichte tinten: Door verpakkingen niet te kleuren of te produceren met lichte tinten, kunnen na recycling van het verpakkingsafval opnieuw lichte verpakkingen worden geproduceerd. Hoe vaker kunststoffen mechanisch worden gerecycleerd, hoe donkerder de tinten zullen zijn wanneer ze opnieuw worden verwerkt.

Gestandaardiseerde materiaalsoorten: Door zich te concentreren op enkele soorten kunststoffen in de verpakkingsindustrie kan de sorteerinspanning voor materiaalrecycling worden verminderd.

Zonder kleurstoffen: Door af te zien van kleurtoevoegingen kunnen gerecycleerde kunststoffen worden gebruikt om weer lichtgekleurde verpakkingen te produceren.

Gebruik van IR-masterbatches: Wanneer het te verpakken product een donkere kleuring van de verpakking vereist, b.v. met UV-gevoelige media, moeten zogenaamde IR-masterbatches worden gebruikt. Deze stellen moderne sorteersystemen in staat om donker gekleurd plastic afval te herkennen.

Vermijden van composietmaterialen: In plaats van samengestelde verpakkingen, zoals wikkelkartonverpakkingen of in-mould labelverpakkingen, moeten zuivere verpakkingsoplossingen worden gebruikt, zodat recycling mogelijk is. Verpakkingen van composietmateriaal kunnen gewoonlijk alleen thermisch worden gerecycleerd.

Gebruik van hernieuwbare grondstoffen: Door het gebruik van hernieuwbare grondstoffen, zoals tallolie uit bosbouwafval, worden geen verdere CO₂-emissies uit fossiele bronnen in de circulaire economie geïntroduceerd.

H&K Müller's inzet voor een duurzame circulaire economie

H&K Müller verwerkt als duurzaam georiënteerde producent van kunststof potjes, kunststof verpakkingen, doseerhulpmiddelen en kunststof spuitgiet producten al meer dan 60 jaar gerecycled kunststofafval. Dit komt van ons eigen productie-afval, sprues en start-up goederen. Bovendien werkt H&K Müller al vele jaren samen met gerenommeerde fabrikanten van op biologische basis en gerecycleerde post-consumer recyclaten. Dankzij intensief onderzoeks- en ontwikkelingswerk met onze partners is H&K Müller in staat bijna het gehele standaardassortiment te produceren uit kunststoffen van biologische oorsprong en, voor zover de huidige wettelijke situatie dit toelaat, uit mechanisch herverwerkte recyclaten.

H&K Müller is als een van de weinige verpakkingsproducenten in Duitsland gecertificeerd volgens ISCC Plus (International Sustainability & Carbon Certification) en mag dus duurzame ISCC Plus gecertificeerde kunststoffen van biologische oorsprong verwerken.

Bij de bouw van de nieuwe productievestiging in 2009 werd bijzondere aandacht besteed aan energie-efficiëntie, het behoud van hulpbronnen en milieuvriendelijkheid. Met een fotovoltaïsch systeem met een vermogen van 420 kWp op dakoppervlakken wekt H&K Müller ongeveer 17 % van zijn energiebehoefte zelf op. Voor de koeling en airconditioning van machines, installaties en productiehallen wordt gebruik gemaakt van een geavanceerd koelsysteem, dat wordt gevoed door diepe putten en vrije koelers. Een uitgekiende constructie van afzonderlijke delen van het gebouw maakt het mogelijk af te zien van een energie-intensief pneumatisch transportsysteem voor kunststofgranulaten.

Meer dan 97 % van de door H&K Müller geproduceerde kunststofverpakkingen en spuitgietonderdelen zijn monokwaliteiten, d.w.z. dat zij uit één soort kunststof bestaan (PE, PP, PS, ABS). In het resterende gedeelte worden twee verschillende soorten kunststof slechts mechanisch met elkaar verbonden en niet gelijmd of gelast. Dit maakt het gemakkelijk te recycleren door de eindgebruiker of in recyclagefabrieken.

H&K Müller biedt zijn klanten de mogelijkheid van individuele afwerking en decoratie door middel van zeefdruk of reliëfdruk. De gebruikte zeefdrukinkten en embossingfolies zijn milieuvriendelijk en vormen geen belemmering voor de recycling van mechanisch materiaal, in tegenstelling tot etiketten of inmould labels.

Door de centrale ligging van de kunststofspuitgietfabriek van H&K Müller in Engelskirchen in de regio Oberberg, met directe toegang tot de snelweg A4, kunnen wij klanten in heel Duitsland snel en met korte levertijden bedienen.